من یه تنهای خستم

عابری بی سرزمینم

من تو این سنم

ولی خیلی پیرم

به ته خط رسیدم

هرجا میرم غریبم

تو کلاس درس شاگرد اولم

تو کلاس زندگی شاگرد تنبلم

من یه تنهام

هزار بار زمین خوردم

بازم روپام

هرجور دردی رو تحمل کردم

تو هر درد و مشکلی تامل کردم

آره این حرفا درددله

گفتن حرفای ساده مشکله

پر از زخمم زندونیم اسیرم

پر از بغضم دارم میمیرم

بوی بی کسی میده

نوشته های غمگینم

کی میدونه پاییزه بهارم

دل سپردم به سنگ روزگارم

به رخ کشیده بی کسی هامو

نقشهای فنجون فالم

داغونم و خرابه حالم

شدم تعبیر یه کابوس خسته

شبیه دلهره بغضی شکسته

میون راه خوردم به بن بست

همه درها روبه روم بستست

..." شاعر: خودم سرودم "...