تمامــ راهها را بسویــ جاده ی تنهاییـــ می پویمـــ

و در اضطرابـــ گلبوته های جداییــ ,

چشمانمـــ را بسویـــ صداقتـــ پروانه های شــهــر عـــشـــقــــ , آذینـــ می بندمـــ .

به تو فکر میکنمـــ که چگونه در گلزار وجودمـــ ,

آشیان کردیـــ و بر تاروپود تــنمـــ حروف عـشـقـــ را ترنمـ نمودی .

پس باورم کن که به وسعتـــ دریا

و به اندازه ی زیباییــ چشمانتـــ هنوز در من شمعی روشنــ استــ .

و من… در انتهای غروب

نگاهمـــ را بسویــ مشرقـــ چشمانتـــ دوخته امــ

تا مگر بازتابـــ صداقتمانـــ در دستانـــ تو تجلیـــ کنــد ….!!!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: